PermaLab Student Rebelions
Midden tussen de universiteitsgebouwen en snelwegen van Lissabon ligt het Permalab. Je moet even zoeken. Achter een wat armoedig kantoortje bevindt zich het mogelijk nog armoediger ogende lab, bestaande uit drie afgedankte kassen omringd door houtje touwtje wormenhotel, een doom gemaakt van gerecycled plastic en heel veel potjes met planten. In de kas wordt druk vergaderd door een team actieve en activistische studenten. Ze vergaderen niet alleen over de feestjes in de kas. Velen zijn gelieerd aan actiegroepen als A Terra (stay grounded) en extinction rebellion. Maar naast actievoeren voor een beter klimaat wordt er ook hard in de tuin gewerkt en wij deden op de open woensdag mee.
Rommeltje
Wie wel eens in een permacultuurtuin is geweest, weet dat zo’n tuin op het eerste gezicht een rommeltje lijkt. Al pratende met de gepassioneerde tuinder kom je erachter dat alles een doel heeft en niet is wat het lijkt. Guillerme en Luis gaven ons een rondleiding en lieten ons al hun trucs zien. Een wormenhotel, swales om water te beheren, vijvers voor de biodiversiteit, verhoogde bedden voor waterbeheer, een kippentraktor, ze hadden het allemaal. Maar niet de ecologische maar vooral de sociale innovatie maakte indruk op ons bij Permalab.
Sociale innovatie
Allereerst viel op hoeveel mensen er waren. We hebben minstens veertig gezichten geteld op deze vrije dag. Iedereen kan komen aanwaaien en meehelpen. Daarbij werd niet alleen hard gewerkt, maar ook veel van gedachten gewisseld en aan het einde van de dag gezamenlijk gevierd wat er gedaan was. Knap staaltje community building. Het lab is een organische organisatie. Geen juridische entiteit. Hierdoor blijft er veel tijd over voor tuinieren, maar belangrijker: hierdoor is het lab eigenlijk niet aanspreekbaar op hun gedrag. Vrij prettig voor een groep mensen met activistische trekjes.
Wat ook opviel was dat het werk draaide om een gezamenlijk, sociaal leerproces. Met een man of tien hebben we de kippen verplaats en op de plek waar het hok stond verschillende bonen gepland. Hiervoor waren verschillende handelingen voor nodig, waar de docent ons stap voor stap in meenam. Hij presenteerde een plan van aanpak, waarop hij vroeg of iemand daar iets aan toe te voegen had. Het voorstel werd aangescherpt en het werk werd vervolgens feilloos uitgevoerd. Een sociale en efficiënte manier van werken. En zo blijft er na afloop tijd over voor een biertje. Het blijven tenslotte studenten…